Showing results by narrator "Mehmet Atay" in All Categories

İşitin ey yarenlerm Kıymetli nesnedir aşk, Değmelere verilmez, Hürmetli nesnedir aşk. Denizleri kaynatır, Mevce gelir oynatır, Kayaları söyletir, Kuvvetli nesnedir aşk....... Aşkın aldı benden beni, Bana seni gerek seni; Ben yanarım dünü, günü, Bana seni gerek seni,.. Aşkın, âşıklar öldürür. Aşk denizine daldırır Tecelli ile doldurur Bana seni gerek seni.

İvan İlyiç'in Ölümü, Tolstoy tarafından 1886 yılında yazılmış bir romandır. Hem biyografik hem de psikolojik romanların en başarılı ilk örnekleri arasında yer alır. İvan İlyiç, yüksek rütbeli bir yargıç olarak sürdürdüğü hayatının sonlarına doğru yaşadıklarının ve geçmişte sahip olduğu değerlerin boşluğunu farkeder ve ömrünün son günlerini derin bir hayal kırıklığıyla tamamlar. Tolstoy'un önemli eserleri arasında yer alan bu kısa romanı, yaşanan hayatı sorgulamakta ve ölüm karşısında tüm değerlerin anlamsızlığını vurgulamaktadır

Marfa o gece sabaha kadar uyuyamamış, hep Korney’i düşünmüştü. Sabah olur olmaz hemen mantosunu giydi, başına atkısını sararak onu aramaya çıktı. Kısa bir süre sonra ihtiyarın Andreyevka’da olduğunu öğrendi. Çitten bir sopa çekip köyün yolunu tuttu. Yolda ilerledikçe içi fena oluyordu. "Birbirimizi affeder, onu eve alırız. Günahlarımız son bulur böylece. Varsın oğlunun yanında ölsün." diye düşünüyordu. Marfa, kızının evine doğru yaklaştığında orada büyük bir kalabalık gördü. Kimisi kapıda, kimisi de pencerelerin altında toplanmıştı.

Bahşedileni mi arıyorum yoksa ondan mı kaçıyorum bilemiyorum. Bahşedenlerse terk etmiş gitmiş bir zamanlar şarkın gazellerini taşıyan. Lale bahçeleri var derler bir vakit bir derya, çoraklığın bile çark ettiği bu diyarlarda. Evler daha kurulmamış, hüküm daha yönetmemişti. İmdi masal geliyor bunlar heyhat! Düşlerimizin beyhude olacağını elbet biliyorduk, yine de düşlerimiz bile berbattı.

Halikarnas Balıkçısı, Mavi Sürgün için demişti ki: "Karakolda ona, İstiklal Mahkemesi'ne gideceksin denir. Niçin İstiklal Mahkemesi'ne gittiğini bilmez. İki jandarma ile, kelepçeli olarak İstiklal Mahkemesi'ne sürüklenir. Mahkemenin bulduğu bir suç vardır. Sonunda cezasının idam olacağı anlaşılır. Sabırlık ve tarlakuşu eller, göğüste kavuşturulmuş, idamı bekler. Sürgün edileceksin, denilir. Sürgün yeri Bodrum, bir muammadır, bir karanlıktır. Ama işte apansız karanlık kalmaz. Bu Mavi Sürgün yazısı, bu işin nasıl olduğunu anlatacaktır."

"Dünya tanrısı çıldırmış, bir erkek ve bir kadın dışında bütün yaşamı yok etmişti. Toprak bir kafatası gibiydi, çukurları kuru, nehir yatakları gri, yüzeyi maden griliğinde. Kadınla erkek gözyaşlarıyla suladı toprağı ve tekrar verimli kıldı, böylece yaşam geri döndü dünyaya." Halil Cebran'ın Dünya Tarihi adlı kitabı yukarıdaki tek tanrı idölünü kıran ve bu sayıyı üçe çıkaran üçlü bir duygu yoğunluğu taşıyor: Güce olan inanç, dünyayı yönetme isteği ve 'Bugün'e duyulan yüce Aşk.

İş yaşamı üzerine çarpıcı görüşleriyle tanıdığımız Ahmet Şerif İzgören, bu kitapta daha genel bir yaklaşımla, hayatın her dalında başarı ve mutluluğa giden yola ışık tutuyor. Bazen kahkahalarla gülecek, bazen hüzünlenecek, çokça düşünecek ve bu kitaptan çok keyif alacaksınız. Hayatınızı tekrar gözden geçirmek için 3 saat ayırın ve bu kitabı dinleyin.

Aksaray’ın mütevazı bir sokağında daracık bir oda... Gençliğinde oldukça güzel olduğu her halinden belli olan yaşlı bir kadın küçük ama temiz ve derli toplu olan bu odada bir köşeye çekilmiş elindeki nakışı işliyordu. Zihnini meşgul edenbin bir düşünce, yüzünde zaman zaman keder ve endişe ifadelerine yol açıyordu. Yaşlı insanlar geride bıraktıkları gençliklerinin mutlu günleri hatırlarına geldiği zaman böyle mahzunlaşırlar. O güzel günlerin bir daha yaşanamayacağını ve geriye dönüşün mümkün olmadığını düşünmek, yaşanmış acıların hatıra gelmesinden daha fazla acı verir onlara.

Altmışlı yıllarda Batı Avrupa ve ABD gençliği tarafından en yaygın okunan ve tartışılan yazarlardan biridir Halil Cibran ve 1974'da "Ermiş"in Aytunç Altındal tarafından Türkçe'ye kazandırılmasıyla ülkemizde de tanınmaya başladı ve ilgi gördü. Yaşadığı günlerde kitapları egemenlerce tehlikeli, ihtilalci ve gençlik zehirleyici bulunarak meydanlarda yakılmış, kendisi de Manoit Kilisesi'nce aforoz edilmiştir. Fakat Cibran inançlarından ödün vermez ve şöyle der.

1920'li yıllar, ha bitti ha bitecek. Ordu'nun batısına doğru uzanırsanız önce Perşembe ilçesi çıkar karşınıza. Yani eski adıyla Vona. Buradaki bir hane Hekimoğlu Zekeriyanındır...Deli bir gençti Zekeriya. Dürüst, tuttuğunu koparan... Bir o kadar da yakışıklı.

Bey Dağları, Bereketli aşiretinin yaylak yeridir. Her yıl çıkar obalar Bey Dağlarına. Çakır Bey bu obalardan birinin beyi.

Gerçekten yaşanmış bir olay bu. Bir Türk anasının hikayesi... 1921 yılının sonları, aylardan Aralık. İşgal yıllarında Anadolu... Yokluk içinde, ateş içinde... Anadolu'ya cephane gerek. Bu cephane de İstanbul'dan Karadeniz ve İneboluya, oradan da Ankara'ya ulaştırılıyordu. Elbette Türk Kadını tarafından.

Dâhiler ve Aşkları; sanat, edebiyat, bilim ve düşün tarihinin önde gelen dâhilerinin yaşadığı aşkları, eserleri paralelinde ortaya koyan, ansiklopedik ölçekte bir biyografi kitabı. Gerek ülkemizde, gerekse dünyada toplam olarak bu kapsamda oluşturulmuş nadir eserlerden biri olma özelliği de taşıyan bu önemli kitap; içinde yer alan dâhilere, yaptıkları çalışmalar ve ilgi alanları açısından oldukça yakın değerli yazar ve şairlerimizin yoğun çabalarıyla ortaya çıktı.

Günümüzün teknolojik imkânlarından da faydalanılarak dünyanın öte ucundaki bir olay, durum vs. hakkında fazlasıyla bilgi edinme imkânı söz konusudur. Şair bu duruma olan tepkisini, duyarlılığını şiirinin içinden mi göstermelidir, başka bir eylemde veya etkinlikte mi bulunmalıdır? Bu tartışılır. Poetik ve estetik kaygılar göz ardı edilmeden kurulacak bu izlekteki bir şiir önemlidir elbette. Ancak, söz konusu şiirle şair/şiir yargılanıyorsa bu çok tehlikeli bir durumdur. Şair başkaldırandır. Şiir biriciktir, ilk sözdür. Başkasından talimatla alınmaz.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

Rüzgar gibi uçan atların üstünde; uzun saçlı, yaylı ve mızraklı cengaverler geliyor Anadolu'ya... 1084 yılının sonlarıydı.

"...bir öyküyü Rusça okurken duyduğum heyecanı, sürükleyiciliği, Rus insanının Anadolu insanına tıpatıp benzeyen 'kara mizah' yönünü Türkçe çeviriye olduğu gibi taşımaya çalıştım. Bu çevirilerin hiç birine fazla renk katılmamış, içinden renk alınmamıştır. İyi dinlemeler..."

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak, Sular sarardı yüzün perde perde solmakta, Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta, Eğilmiş arza kanar muttasıl kanar güller, Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller, Sular mı yandı neden tunca benziyor mermer, Bu bir lisanı hafidir ki ruha dolmakta, Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...

Dâhiler ve Aşkları; sanat, edebiyat, bilim ve düşün tarihinin önde gelen dâhilerinin yaşadığı aşkları, eserleri paralelinde ortaya koyan, ansiklopedik ölçekte bir biyografi kitabı. Gerek ülkemizde, gerekse dünyada toplam olarak bu kapsamda oluşturulmuş nadir eserlerden biri olma özelliği de taşıyan bu önemli kitap; içinde yer alan dâhilere, yaptıkları çalışmalar ve ilgi alanları açısından oldukça yakın değerli yazar ve şairlerimizin yoğun çabalarıyla ortaya çıktı.