Showing results by author "Gebroeders Grimm" in All Categories

De sprookjes van de gebroeders Grimm, voor het eerst gepubliceerd onder de titel Kinder- und Hausmärchen (1812-1822), is een verzameling sprookjes. De eerste editie bevatte 86 verhalen, de zevende en laatste 221. De eerste edities van de sprookjes van de gebroeders Grimm konden rekenen op felle kritiek vanwege hun kindonvriendelijke inhoud terwijl ze kinderverhalen werden genoemd. Veranderingen volgden. De kwaadaardige moeders van Sneeuwwitje en Hans en Grietje werden bijvoorbeeld later stiefmoeders.

Lange jaren geleden was er in het plaatsje Hamelen een ware rattenplaag gekomen. Overal kwamen die brutale dieren en niets was meer voor hen veilig. Op de zolder, in de kelder, in de stallen bij het vee, ja zelfs aten ze de worsten en de hammen, die in den schoorsteen hingen om gerookt te worden, op. De mensen uit Hamelen wisten zich geen raad. Zelfs de burgemeester en de geleerden uit de stad wisten niet hoe ze ervan af moesten komen.

Rapunzel is een prachtige jonge meid die als baby is meegenomen door een heks en opgesloten in een toren zonder enige mogelijkheid om te ontsnappen. De heks is de enige die de toren kan bereiken, door Rapunzel's lange haar te gebruiken als touw om omhoog en omlaag te klimmen. Op een dag wordt een prins aangetrokken door het geluid van Rapunzel's zang en besluit om haar haar te beklimmen om bij haar te komen.

Een slechte koningin, overweldigd door haar eigen ijdelheid, raakt woedend als ze hoort dat haar stiefdochter, Sneeuwwitje, als mooier wordt beschouwd dan zij volgens haar magische spiegel. In een bui van jaloezie, beveelt ze een jager om Sneeuwwitje weg te brengen en te doden. De jager kan zich echter niet aan de daad overgeven en laat Sneeuwwitje ontsnappen. Voor een onzekere toekomst, Sneeuwwitje is zo gelukkig om toevlucht te vinden bij zeven vriendelijke dwergjes die haar misschien kunnen helpen.

Er was eens een oude geit die zeven jonge geitjes had en zij had ze lief zoals een moeder haar kinderen liefheeft. Op een dag wilde zij het bos ingaan om voedsel te halen. Zij riep ze alle zeven bij elkaar en zei: "Lieve kinderen, ik ga naar het bos, wees op je hoede voor de wolf; als hij binnenkomt, dan eet hij jullie allen met huid en haar op. De gemene wolf vermomt zich vaak, maar aan zijn rauwe stem en zijn zwarte poten kunnen jullie hem meteen herkennen." De geitjes zeiden: "Lieve moeder, wij zullen goed oppassen, u kunt rustig weggaan.